Motyw "noża w plecy"

[mig]

A ja dalej nie rozumiem, czemu ten temat nie został jeszcze przeniesiony do działu "Co kupić?". Istnieje na tym forum jakaś moderacja?

Bo autor tematu nie napisał, że chce kupić a jedynie, że poszukuje

[Olgierdd]

Jeśli zaś masz na myśli konkretnie mechanikę kooperacji ze zdrajcą, to takich tytułów jest bardzo dużo, nakbardziej wredne sa te oparte na dyskusji, meta-grze i ukrytych rolach, jak resistance/avalon/wszystkie werewolves. Generalnie im więcej mechaniki, tym mniej gadania a więcej materiału do wysuwania wniosków o tożsamości zdrajcy. Dla mnie to już nie nóż w plecach, bo skoro zdrajca jest wpisany w reguły, to trudno mówić o elemencie zaskoczenia.

Jak dla mnie trafiasz w sedno. Gdy ze "zdrajcą" to nie ta sama kategoria co "nóż w plecy".
Grając w Battlestar Galactica od początku wiem, że nikomu nie można do końca ufać i jeśli natnę się na zaufaniu do kogoś, to jest to wbudowane w mechanikę gry. W City of Horror czy Grze o Tron zdrada boli o wiele, WIELE bardziej, bo wynika tylko i wyłącznie z woli drugiego gracza.

City of Horror to moja ulubiona gra z tego gatunku.

[Bartas_]

Odnośnie przeniesienia tematu do działu "Co kupić?" to świadomie posta zalozylem tutaj gdyż obecnie nie chce nic kupić, a jedynie poznać opinie innych osób jakie gry posiadają takową "mechanikę" i co te osoby o danej grze myślą.

Po lekturze wątku widzę, ze gier pasujących pod moje kryteria jest więcej niż przypuszczalem.

Obecnie widzę ze wylania się obraz dwóch typów gier. Pierwszy w którym z gory wiadomo że w grze jest zdrajca i tylko czekamy aż się ujawni lub go odkryjemy. Oraz drugi, w którym zdrada rodzi się niejako z potrzeby chwili;) i o ile ta zdrada to wynik strategii gracza a nie zwykła złośliwość to zdecydowanie bardziej odpowiada mi ten drugi typ:)

[SaszaPL]

Moim zdaniem jest jeszcze jedna opcja, którą trzeba tu rozważyć. Czyli - albo wszyscy przegrywają, albo spośród "żywych" wygrywa najlepszy. Na przykład nowy projekt autorów Dice Brewing - The Curse of The Black Dice, albo Eaten by Zombies! (który mam na wymianę). Bardziej hardcorowa wersja zakłada, że np. ktoś (jeden gracz lub więcej) wygra tylko wtedy gdy jeden z graczy przegra...

Nie masz tu klasycznie wpisanego zdrajcy, ale wiadomo, że aby wygrać musisz komuś podłożyć przysłowiową świnię. Istnieją legendy jakoby da się w takie gry graćw trybie "rodzinnym" ale nie wierzcie w nie

[Gambit]

Moim zdaniem jest jeszcze jedna opcja, którą trzeba tu rozważyć. Czyli - albo wszyscy przegrywają, albo spośród "żywych" wygrywa najlepszy.

Cutthroat Caverns jest właśnie w takim stylu.

[Rocy7]

Z gier, ktorych jeszcze nie ma Nemesis od FGH powinno pasowac.

Polecam lekturę http://boardtime.pl/2014/02/nowosci-fab ... znych.html

Spoiler:

Obcy

Na pierwszy ogień poszedł Obcy. Fabularnie jesteśmy ludźmi, którzy budzą się z hibernacji na statku i chyba właśnie przez nią nie do końca pamiętają planu statku. Wiemy tylko, że jesteśmy w środku (w hibernatoriach), a silniki są z tyłu statku Poza tym każdy z nas jest specjalistą w innej dziedzinie (m. in. medyk, zwiadowca, naukowiec, szturmowiec…), a co za tym idzie, ma inny początkowy ekwipunek i umiejętności. Szybko okazuje się, że na statku nie jesteśmy sami, ale wieziemy Obcych. Obcy (tak jak ich filmowy odpowiednik) wykluwają się z jaj, mają różne fazy rozwoju oraz wielką i przerażającą Królową. Będzie ich dużo, a spotkanie z nimi raczej nie należy do przyjemnych. Podobnie też jak w serii znanych filmów, ludzie mogą zostać zarażeni przez Obcych, a co za tym idzie stać się nosicielami. W bliżej nieokreślonym momencie jednak może się okazać, że Obcy dojrzewa przynosząc śmierć swojemu nosicielowi. To mniej więcej rys fabularny… Jak łatwo więc się domyślić Obcy to gra przygodowa.

Mechanicznie – każdy z graczy ma swoją talię umiejętności, a właściwie swój woreczek z (docelowo okrągłymi) żetonami oznaczającymi różne umiejętności (akcje). Każda z nich może być zagrana na 2 sposoby. Troszeczkę więc obracamy własną talią, ale nie będziemy do niej dokładać nowych umiejętności. Jedyne, co dojdzie, to Zmęczenie (które oczywiście zamula nam rękę) i Zarażenie (wspomniane wyżej).

Poruszając się po statku eksplorujemy go (odkrywamy nowe lokacje), znajdujemy przydatny sprzęt, możemy też skorzystać z pewnych sprzyjających własności lokacji (np. stół operacyjny, gdzie dzięki pomocy innego gracza, możemy pozbyć się siedzącego w naszej postaci Obcego). Poza tym przy każdym naszym ruchu musimy sprawdzać, czy gdzieś nie pojawił się kolega Obcy (może pojawić się po sąsiedzku albo nawet w lokacji, do której idziemy). Obcy zaś mogą być na różnym stopniu rozwoju i specjalizacji. „Zarządzaniu” nimi służy osobna plansza. Mają też osobny stos z kartami wydarzeń. W ogóle, nie dość, że Obcego spotykamy w czasie ruchu, to jeszcze po każdej turze następuje tura Obcych. Spotkania trzeciego stopnia nie będą więc należały do rzadkich.

Ale co jest celem gry? I co decyduje o wygranej? Każdy gracz losuje na początku tajny cel (od zbierania cennych minerałów, po szczęśliwe dolecenie na Ziemię, aż po „Gracz nr 1 nie może dolecieć na Ziemię”). Oczywiście to co nam się trafi determinuje sposób rozgrywki, ale szybko okazuje się, że czasem od dążenia do osiągnięcia celu ważniejsza jest współpraca. Wszystko po to, by po prostu przeżyć.

Pewna „przygodowość” i nieprzewidywalność jest też zapewniona przez kostki (a właściwie przez jedną, odpowiadającą zarówno za „ustawianie” lokacji, ruch obcych, a także walkę). Kart jest też całkiem sporo (ekwipunek, sprzęt, a także talia obcych). Tak więc poczucie przygody towarzyszy nam cały czas (oczywiście to taka przygoda, gdzie koniec ciągle jest bliski). Poza tym regrywalność zapewniają różne specjalności postaci i cele.

Zapowiada się na naprawdę klimatyczny, dobrze skalujący się tytuł. Wszystko zamknięte jest w naprawdę przyjaznych zasadach. Czy to będzie kolejny hicior FGH? Mogę tylko powiedzieć, że grało się niesamowicie przyjemnie, a rozgrywka była wciągająca i zaskakująca (choć tylko na 3 osoby). Do tego „epicki” koniec. Czegóż chcieć więcej?

Plusy:
+ klarowne zasady
+ możliwość zarówno kooperacji, jak i grania na własną rękę
+ niesamowity, filmowy wręcz klimat
+ regrywalność

Minusów po jednej partii nie stwierdziłem ewentualnie kilka wątpliwości