Dlaczego LCG? Bo odzywa się we mnie żyłka kolekcjonera i szczerze mówiąc podoba mi się idea zbierania kart i układania własnych talii. Ale lubię gry z prosta, nieprzekombinowana mechaniką wymagającą strategicznego kombinowania i podejmowania decyzjipabula pisze:Ale dlaczego chcesz akurat LCG?
Jeśli masz ochotę na grę karcianą i do tego rodzinną to polecam ci Dominion, Race for the Galaxy...
No i stało się, właśnie wróciliśmy z kina i z ... Empiku z Hobbitem do czytania pod pachą. Widziałam też karciankę LCG, ale przeraża mnie to, że na opakowaniu pisze, że trzeba kupić dwie podstawki by grać w 4 osoby. Trochę droga imprezaAduanath pisze:Jeśli chodzi o grę z rodziną (zwłaszcza z dzieciakami), to polecam Władcę Pierścieni - 1. gra po polsku, 2. jest to gra kooperacyjna, 3. wystarczy pójść z dzieciakami na Hobbita i klimat murowany
biorąc pod uwagę, że to dopiero podstawka. Muszę się z tym przespać. W połowie stycznia mam urodziny i do tej pory muszę jakaś grę wybrać Sorry za offtop.My się do kina dopiero w styczniu wybieramyBea pisze:No i stało się, właśnie wróciliśmy z kina i z ... Empiku z Hobbitem do czytania pod pachą. Widziałam też karciankę LCG, ale przeraża mnie to, że na opakowaniu pisze, że trzeba kupić dwie podstawki by grać w 4 osoby.Aduanath pisze:Jeśli chodzi o grę z rodziną (zwłaszcza z dzieciakami), to polecam Władcę Pierścieni - 1. gra po polsku, 2. jest to gra kooperacyjna, 3. wystarczy pójść z dzieciakami na Hobbita i klimat murowany
. . Jeżeli kupować coś do rozszerzenia gry, to lepiej zdecydować się na któryś z dodatków, gdyż tam są dodatkowe przygody i nowe karty dla graczy Jeśli chodzi o samą grę LCG, to jeśli jest traktowana jak planszówka ( czyli kupujesz Core Set i nim grasz) to też tak jest. )Cała sprawa zasadza się o te dryndzle - http://www.fantasyflightgames.com/ffg_c ... atdial.png - w pudełku są dwa, ale to jest żaden problem grać bez nich. Bierze się kartkę, długopis i na bieżąco zapisuje zmiany. Także trochę sieją panikę moim zdaniem.Bea pisze:Widziałam też karciankę LCG, ale przeraża mnie to, że na opakowaniu pisze, że trzeba kupić dwie podstawki by grać w 4 osoby. Trochę droga impreza
Po prostu nie ma przeciwnika, który by się uczył, zaskakiwał nowymi zagraniami, nowymi kombinacjami kart.W czasie gry wychodzą nowe karty Saurona co turę i reagujemy na bieżąco. Jakieś dłuższe planowanie nie ma sensu, bo w grze Saurona nie ma żadnej logiki. Nie wpadnie na to, że mamy mało postaci ułatwiających przechodzenie lokacji. Nie pomyśli, że mamy słabych wojaków i nie wrzuci przeciwników, które akurat na tym poziomie zagrożenia byłyby dużym wyzwaniem dla drużyny. Mimo to czuć, że w miarę upływu czasu zaczynamy mieć kontrolę nad sytuacją, albo zwycięstwo się wymyka.Bea pisze:To ja jeszcze zapytam o jedno kryterium doboru gry. Która z tych dostępnych gier wymaga najwięcej taktycznego myślenia, czyli nie jest tylko losową przygodówką (nie wiem dlaczego, ale po recenzji Władcy Pierścieni u Wookiego odniosłam wrażenie, że grając w nią się nie myśli).
Co przez to rozumiesz? Jakbym się nie uczył gry to ciagle bym przegrywał tak jak to było na początku.SeeM pisze:
We władcy nie czuje się tego, że uczy się gry coraz lepiej, bo nie ma jak tego bezpośrednio sprawdzić. Można się jedynie odwołać do punktów zdobytych gdzieś tam przez kogoś tam, które zamieścił w internecie.
Mtg to dość złożona gra, trzeba nauczyć się naprawdę mnóstwa reguł i regułek, niby losowa ale lepszy gracz w 90 % wygra, duży atut to szybkość rozgrywki. Generalnie dość trudna dla dzieci ale w swojej krótkiej karierze grania turniejowego widywałam naprawdę świetnie grających 8- 10 latków.bart8111 pisze:Inną bardzo fajną grą tego typu jest Magic: the Gathering (ten sam autor), ale tutaj główna zabawa polega na składaniu sobie talii, sama rozgrywka nie ma jakoś dużo taktycznego myślenia.
Nie napisałem, że z czasem nie gra się coraz lepiej. Napisałem, że nie rzuca się to aż tak bardzo w oczy, bo nie ma przeciwnika, który powie "to było dobre zagranie", "no to leżę", "a teraz po tobie, to było głupie". Ani kibiców oglądających zacięte partie i komentujących zaraz po ich zakończeniu.zioombel pisze:Co przez to rozumiesz? Jakbym się nie uczył gry to ciagle bym przegrywał tak jak to było na początku.SeeM pisze:We władcy nie czuje się tego, że uczy się gry coraz lepiej, bo nie ma jak tego bezpośrednio sprawdzić. Można się jedynie odwołać do punktów zdobytych gdzieś tam przez kogoś tam, które zamieścił w internecie.
Wizualnie bardzo mi się podoba, ale gdzieś czytałam, że ma wysoki próg wejścia. Czy faktycznie tak trudno jego te zasady? Ponoć też biega o specyficzną terminologię.bart8111 pisze:Też polecam Netrunnera - fajny klimat, sporo kombinowania.
Myślę, że nie ma się czego bać, instrukcja jest dobrze napisana, z przykładami, obrazkami itp., a jak będziesz miała jakieś wątpliwości to na forum dostaniesz odpowiedź. Terminologia jest specyficzna, ale to kwestia jednej-dwóch gier żeby ją zapamiętać.Bea pisze:Wizualnie bardzo mi się podoba, ale gdzieś czytałam, że ma wysoki próg wejścia. Czy faktycznie tak trudno jego te zasady? Ponoć też biega o specyficzną terminologię.bart8111 pisze:Też polecam Netrunnera - fajny klimat, sporo kombinowania.
Mam wrażenie, że grałeś we Władcę tylko solo.SeeM pisze:Nie napisałem, że z czasem nie gra się coraz lepiej. Napisałem, że nie rzuca się to aż tak bardzo w oczy, bo nie ma przeciwnika, który powie "to było dobre zagranie", "no to leżę", "a teraz po tobie, to było głupie". Ani kibiców oglądających zacięte partie i komentujących zaraz po ich zakończeniu.zioombel pisze:Co przez to rozumiesz? Jakbym się nie uczył gry to ciagle bym przegrywał tak jak to było na początku.SeeM pisze:We władcy nie czuje się tego, że uczy się gry coraz lepiej, bo nie ma jak tego bezpośrednio sprawdzić. Można się jedynie odwołać do punktów zdobytych gdzieś tam przez kogoś tam, które zamieścił w internecie.
