Nie mogę napisać, że nie spodziewałem się inkwizycji, która zapuka do mych drzwi by spalić mnie na stosie za użycie mechaniki opartej na kostkach.
Zdaję sobie sprawę, jak złą sławą cieszą się teraz kości, co nie do końca jest dla mnie zrozumiałe. Co więcej zła sława kostek znana była mi już przy tworzeniu silnika mechaniki i pierwotnie nie było ich w projekcie.
Gra startowała jako twór czysto taktyczny i podobnie jak abalone czy szachy odwoływała się jedynie do zmysłu strategicznego. Efektem były przeciągające się w nieskończoność tury i przemyślane na wiele ruchów do przodu kombinacje ciosów. Gra straciła na płynności i korzystała z pokładów emocji, które nie były moim celem. Pojedynek nie może być przewidywalny i statyczny. Jedynie kości dają odpowiedni ładunek niepewności i ryzyka. Świetnie nadają się też do testowania algorytmu mechaniki opierającego się na statystyce. Rzut kostką trwa sekundy, otrzymujemy rozwiązanie sporu natychmiastowo. Jednocześnie taktyka nie cierpi, bo to do ciebie należy wybór rozwiązania sytuacji, a dane są łatwe do przetworzenia. Atak w ranną rękę na 60%, albo pchnięcie na kolce, udane przy 40%, za to mogące ostatecznie rozstrzygnąć walkę. Podjąć ryzyko czy spasować, błyskawiczne decyzje, płynność walki.
Losowość? Tak, ale pod kontrolą statystyki, równoważącej nieprzewidywalne. Zdarzy się z pewnością, że zabłąkany cios sztyletu położy trupem niezwyciężonego, ale statystyka spowoduje, że sytuacja taka pojawi się w jednej na sto rozgrywek. Akceptuję taką losowość, co więcej chcę tej losowości. Jeśli byliście kiedyś na turnieju gier bitewnych, musieliście widzieć krzyki i niepohamowane spontaniczne reakcje po rzucie kostką, który powodował powstrzymanie oddziału gobelinów samotnym wojownikiem, czy uśmiercenie generała przez zabłąkaną strzałę wystrzeloną przez chłopa przyodzianego w mundur.
Nie ukrywam też, że moja gra jest hołdem złożonym grom bitewnym i fabularnym gdzie kości z łask nigdy nie wyszły.
Przepraszam za literówki w instrukcji, ale ostrzegałem że to wersja beta. Wrzuciłem zaraz po napisaniu, nie mając czasu na korekty. Wszystkie błędy oczywiście poprawię.
Choć zabrzmi to nieskromnie, muszę napisać, że im dłużej gram w tą grę, tym bardziej się w niej zakochuję. Prawdziwa zabawa zaczyna się w momencie kiedy obaj gracze dobrze znają zasady i potrafią je wykorzystać. Zaczyna się mózgożerne, taktyczne starcie, z jednoczesnym płynnym hack'n'slashowym naparzaniem.
Trochę się rozpisałem.
Napiszcie proszę czy zasady są klarownie wyjaśnione, a instrukcja przejrzysta.
Prawdziwy szacunek dla ludzi, którzy piszą instrukcje. Skrajnie wyczerpujące zajęcie.
Zapowiada się coraz ciekawiej. 
