Imperium: Classics oraz Legends (Nigel Buckle, David Turczi)

[raphaell7]

Egzemplarze w sprzedaży powinny już zawierać poprawione karty. Problem dotyczył głównie egzemplarzy wysyłanych w przedsprzedaży.

[Super]

Te w regularnej sprzedaży z pierwszego druku (nie wiem czy był jakiś kolejny) mają do pudełka z grą dołączony woreczek z poprawionymi kartami. Wydrukowane dobrze, nie ma różnicy w odcieniu i są nie do odróżnienia od reszty talii

[Bulva]

Kupiłem swój "Antyk" około dwóch miesięcy temu. Do gry dokładany jest pakiet naprawczy z poprawionymi kartami. Więc nic nie musiałem poprawiać, a jedynie wymienić oryginalne karty z tymi z pakietu.
Jeśli dobrze pamiętam, to chyba tylko jedna karta wymagała lekkiej korekty tekstu. Ale nie jestem też tego pewny, czy to dotyczyło "Antyku".
W każdym razie bardzo polecam grę. Wiele godzin świetnej zabawy (gram solo).

[Bulva]

Sprawdziłem. Jedyna karta, która wymaga uzupełnienia to karta Macedonii "FALANGA" (1MAC17/23). Należy dodać zdanie: "...skorzystanie z akcji tej karty wymaga zużycia znacznika akcji".
W angielskiej wersji jest to na karcie: "Exhaust: play a Region from your discard pile (spending an action as normal)"

[radekmajeski]

Kupiłem swój "Antyk" około dwóch miesięcy temu. Do gry dokładany jest pakiet naprawczy z poprawionymi kartami. Więc nic nie musiałem poprawiać, a jedynie wymienić oryginalne karty z tymi z pakietu.
Jeśli dobrze pamiętam, to chyba tylko jedna karta wymagała lekkiej korekty tekstu. Ale nie jestem też tego pewny, czy to dotyczyło "Antyku".
W każdym razie bardzo polecam grę. Wiele godzin świetnej zabawy (gram solo).

jak jedna jak ten pakiet naprawczy mial ze 20 kart?

[Super]

No to dużo zmienia. A coś Ci Macedonczycy wydawali się nam w grach 2 osobowych mocni faktycznie.
Jak się udało zbudować silniczek z mistycyzmem to ciężko było ich zatrzymać

[siepu]

jak jedna jak ten pakiet naprawczy mial ze 20 kart?

Przejrzyj wątek wcześniej, masz listę. To jedyna karta o której można powiedzieć, że pierwsza wersja działa inaczej (a to też trochę na siłę, wydajesz ten znacznik jeśli karta nie mówi inaczej). Reszta to drobne zmiany zmieniające nieco tekst na bardziej jednoznaczny.

Serio fantastyczna robota patrząc na ilość i trudność tekstu.

[Bulva]

Kupiłem swój "Antyk" około dwóch miesięcy temu. Do gry dokładany jest pakiet naprawczy z poprawionymi kartami. Więc nic nie musiałem poprawiać, a jedynie wymienić oryginalne karty z tymi z pakietu.
Jeśli dobrze pamiętam, to chyba tylko jedna karta wymagała lekkiej korekty tekstu. Ale nie jestem też tego pewny, czy to dotyczyło "Antyku".
W każdym razie bardzo polecam grę. Wiele godzin świetnej zabawy (gram solo).

jak jedna jak ten pakiet naprawczy mial ze 20 kart?

Pakiet, to pakiet. Napisałem, że trzeba zamienić karty. Jedna karta wymaga adnotacji już po zastosowaniu pakietu naprawczego. \
I to też nie koniecznie, jak napisał wyżej @siepu.

[raphaell7]

Sprawdziłem. Jedyna karta, która wymaga uzupełnienia to karta Macedonii "FALANGA" (1MAC17/23). Należy dodać zdanie: "...skorzystanie z akcji tej karty wymaga zużycia znacznika akcji".
W angielskiej wersji jest to na karcie: "Exhaust: play a Region from your discard pile (spending an action as normal)"

Według odpowiedzi wydawcy w sprawie tej karty, polski tekst jest poprawny, natomiast to wersja angielska była niekonsekwentna. Wydanie akcji wynika z zasad ogólnych i ten fragment nie był potrzebny na tej karcie.

[seki]

Zagrałem dziś solo. Ostatecznie nie wyobrażam sobie po co grać w to z innymi graczami. Niestety mocno się zawiodłem. Myślałem, że to będzie gra w sam raz dla mnie czyli cięższa karcianka euro z deckbuidingiem i z dobrym wariantem solo. Ale zawiedziony jestem bo gra jest mega mechaniczna, dużo obsługi gry przy jednocześnie długim czasie rozgrywki. Decyzje są, nawet całkiem interesujące komba ale całość mocno sucha i właściwie do końca nie czuć jaki typ kart wystawiamy, jakie żetony zdobywamy. Nie ma to znaczenia bo istotne są tylko efekty. Zdobywamy co potrzebujemy do zagrania kolejnych kart, do zdobycia kart rozwoju i szukamy różnorakich komb. Brzmi nawet spoko gdyby nie irytujące ok 15-20 słów kluczowych, upewnianie się co do ich działania i mocno powtarzalne wspólne karty na rynku. Ich działanie jest dość nudne. Ostatecznie nie mam ochoty siadać ponownie do tego tytułu a 1,5-2h wolę przeznaczyć na masę innych lepszych gier.

[Super]

(...)

Szczerze mówiąc, jak przeczytałem tę opinię to wprawiła mnie w lekkie osłupienie. Dość powiedzieć, że moja ocena tej gry jest skrajnie przeciwna
Ma swoje mankamenty, nie każdemu się będzie podobać, nie próbuję nikogo przekonać do tego, że to ja mam rację, bo to rzecz bardzo subiektywna. Ale moja różnica w odbiorze tej gry jest tak ogromna, że uznałem, że ważnym będzie napisać tę odpowiedź, dla zrównoważenia opinii. Pozwolę sobie odnieść się po kolei do wszystkich wątków:

Zagrałem dziś solo. Ostatecznie nie wyobrażam sobie po co grać w to z innymi graczami.

Nie jestem graczem solo, więc ciężko mi się odnieść do jakości gry w trybie jednoosobowym. Gram natomiast w Imperium właściwie wyłącznie rozgrywki 2 osobowe. I lwią część zabawy z rozgrywki stanowi szukanie kontry na zdolności frakcji przeciwnej, oraz próby wyłamania się spod tej kontry zakładanej przez przeciwnika. Tą samą frakcją niby zawsze zagrasz podobnie, ale jednak musisz subtelnie pozmieniać pewne rzeczy w zależności od tego jak gra przeciwnik i jaką frakcję on kontroluje. Tu jest masa zabawy i naprawdę ciężkiego kombinowania, a koniec końców o zwycięstwie decydują detale, czasem jedna decyzja. Co pozostawia ogromny niedosyt, chęć polepszenia swojej gry i syndrom kolejnej partii. Zdarzyło się też kilka razy zagrać w 3 (i w mojej opinii tu jest mniej ciekawie, już trochę za bardzo gra się dłuży i nie ma tego aspektu gry bezpośrednio wymierzonej w przeciwnika - bo tych jest 2).

Niestety mocno się zawiodłem. Myślałem, że to będzie gra w sam raz dla mnie czyli cięższa karcianka euro z deckbuidingiem i z dobrym wariantem solo. Ale zawiedziony jestem bo gra jest mega mechaniczna, dużo obsługi gry przy jednocześnie długim czasie rozgrywki.

Tu się zgodzę: dużo obsługi i długi czas rozgrywki. Dla mnie to cecha a nie wada, wydaje mi się, że gdyby nie długość rozgrywki, to gra straciłaby połowę głębi, bo niektóre frakcje i strategie opierają się na lategame i po prostu nie dałoby się gry w obecnej postaci skrócić i zachować balans. Mi się to podoba, ale rozumiem, że komuś mogą te kwestie mocno przeszkadzać i warto to mieć na uwadze.

Decyzje są, nawet całkiem interesujące komba ale całość mocno sucha i właściwie do końca nie czuć jaki typ kart wystawiamy, jakie żetony zdobywamy. Nie ma to znaczenia bo istotne są tylko efekty. Zdobywamy co potrzebujemy do zagrania kolejnych kart, do zdobycia kart rozwoju i szukamy różnorakich komb.

W tym miejscu siedzę z otwartą buzią i nie mogę wyjść z szoku. Ciekawe jak różna może być percepcja tych samych rzeczy przez różne osoby. Dla mnie jednym z największych plusów Imperium jest fakt tego, jak bardzo jest klimatyczna. W ogóle nie odczuwam, żeby była sucha, klimat aż wycieka z pudełka. Co prawda nie jest to klimat w rozumieniu gier ameri. Nie ma fabuły i historii. Ale mechaniczne działanie bardzo wielu kart, jak się nad tym zastanowić, powiązane jest z tym co to za karta tematycznie. A klimatyczność poszczególnych talii frakcji to już majstersztyk. Każda frakcja ma swój styl i karty, które nadają jej grze powiązania z tym, kim grasz. Wiadomo, że do pewnego stopnia, niektóre rzeczy są abstrakcyjne, ale jak tu nie cieszyć się takimi smaczkami, jak Imperium Rzymskie, które wystawia kartę Chleba i Igrzysk co zapewnia mu spokój wśród podwładnych (można odrzucać bunty, lud się uspokaja a buntowników wysyłamy na arenę na pożarcie lwów), ale generuje też pewne koszty (należy odrzucać kartę z ręki), bo nawet gdy stłumimy już wszystkie bunty, to lud wciąż żąda od nas chleba i igrzysk. Albo Imperium Greckie, które wcześniej niż jakakolwiek inna frakcja jest w stanie wyjść z ustroju barbarzyńskiego, a potem np. (skoro już mowa o tłumieniu buntów) wprowadzić demokrację bezpośrednią, co pozwala dużo łatwiej pozbyć się kart buntów (bo ludność w demokracji jest bardziej zadowolona niż rządzona silną ręką w autorytarnym ustroju i zamiast tłumić bunt siłą, możemy ich przekonać do porozumienia). Pokażcie mi bardziej klimatyczną karciankę!

Brzmi nawet spoko gdyby nie irytujące ok 15-20 słów kluczowych, upewnianie się co do ich działania i mocno powtarzalne wspólne karty na rynku. Ich działanie jest dość nudne.

Słowa kluczowe wcale nie są takie znowu skomplikowane, taka już domena karcianek. Mogłaby być jakaś karta pomocy ze słowami kluczowymi dla każdego, bo faktycznie czasem trzeba trochę czasu poświęcić na właściwe zrozumienie wszystkich zapisów, ale po 4-5 rozgrywkach już się wszystko ogarnia. Jest to pewna niedogodność, ale powtarzalne i mające nudne działanie karty rynku? Dla mnie działanie kart, a przede wszystkim ich synergie i interakcje, sprawiają, że to chyba najciekawszy deckbuilder jaki znam. A mam z tą mechaniką problem, bo bardzo ją lubię, ale większość deckbuilderów powoduje u mnie odczucie braku ciekawych decyzji do podjęcia (bardziej takie w stylu: Stać mnie na dobrą kartę z rynku? Kupuję.). Tu natomiast faktycznie muszę wysilić szare komórki i podejmować decyzje zarówno w horyzoncie taktycznym, jak i strategicznym, pod kątem rozwoju całej cywilizacji, swojej i przeciwnika.

Ostatecznie nie mam ochoty siadać ponownie do tego tytułu a 1,5-2h wolę przeznaczyć na masę innych lepszych gier.

Pokusisz się na polecenie czegoś podobnego, a dużo lepszego?

Ogólnie grę oceniam jako rewelacyjną. Niestety ma pewne problemy z ergonomią (kto zaprojektował te przeklęte żetony surowców, niech się smaży w głębokim tłuszczu ) i jest długa, ale wynagradza to wszystko płynnością rozgrywki, satysfakcją z wykręconych synergii i ogólną przyjemnością z rozwoju swojego imperium i walki z przeciwnikiem. Na razie mam na koncie około 25 partii, ale gra zdaje się mieć też dużą regrywalność, bo jak na razie nawet rozgrywki tymi samymi frakcjami są zupełnie różne, zależnie od ułożenia rynku. Dla mnie ta gra to odkrycie mijającego roku i w zasadzie jak ją poznałem, to z automatu, w ciemno dopisałem się do zamówienia zbiorowego na inną grę tych autorów, tak dużą dozą zaufania ich obdarzyłem po ograniu jednego ich tytułu.

[warlock]

Innowacje albo Glory to Rome rozwalają Imperium w pył jeśli chodzi o frajdę z kombosów, dynamikę i rozwój swojego tableau.

[Super]

Glory to Rome nie znam, Innowacji szczerze nie znoszę

[seki]

Pokusisz się na polecenie czegoś podobnego, a dużo lepszego?

Ogólnie grę oceniam jako rewelacyjną. Niestety ma pewne problemy z ergonomią (kto zaprojektował te przeklęte żetony surowców, niech się smaży w głębokim tłuszczu ) i jest długa, ale wynagradza to wszystko płynnością rozgrywki, satysfakcją z wykręconych synergii i ogólną przyjemnością z rozwoju swojego imperium i walki z przeciwnikiem. Na razie mam na koncie około 25 partii, ale gra zdaje się mieć też dużą regrywalność, bo jak na razie nawet rozgrywki tymi samymi frakcjami są zupełnie różne, zależnie od ułożenia rynku. Dla mnie ta gra to odkrycie mijającego roku i w zasadzie jak ją poznałem, to z automatu, w ciemno dopisałem się do zamówienia zbiorowego na inną grę tych autorów, tak dużą dozą zaufania ich obdarzyłem po ograniu jednego ich tytułu.

Hej. Ja również daleki jestem od chęci przekonywania kogoś, że moja opinia jest ważniejsza od cudzej. Rzeczywiście odbiorem tej gry mocno się różnimy i dziękuję za gruntowane odniesienie się do moich zarzutów. Lubię to. I to normalne, że każdy z nas postrzega różne kwestie inaczej. Odpowiem jedynie na ostatnie zacytowane przeze mnie pytanie o gry podobne, w które JA chętniej zagram niż w Imperium a wykorzystujące mechanikę deckbuildingu. Zacznijmy od tego, że próżno szukać czegoś bardzo podobnego bo jednak Imperium jest pod tym względem mocno odmienne od innych deckbuilderów. Dla mnie to jednak nie ma znaczenia bo ta mechaniczność gry zabija emocje i nie daje satysfakcji. A teraz odpowiadając wprost na pytanie. Jeśli miałbym ochotę na bardzo dobrą grę z deckbuildingiem nie będącym zwykłym fillerem to zdecydowanie chętniej sięgnę po Diunę imperium, w której karty mają bardzo odmienne działania, są oryginalne, wielopłaszczyznowe i pozwalają zbudować bardzo ciekawe decki. Przy tym dostarcza wielu emocji związanych z konfliktami i blokadami workeroów na planszy. A z gier będących czystym deckbuildingiem to dla mnie królem wciąż jest niezmiennie Dominion, który jak żadna inna gra ma bardzo różnorodne zależności między kartami, odmienne strategie w każdej partii, który w grze wyzwala emocje związane z timingiem zdobywanych kart i wymaga obserwacji gry przeciwników. To jak zbudujemy nasze decki daje ogromną satysfakcję i w każdej grze te decki mogą działać zupełnie inaczej. W Imperium mocno bolały mnie te karty wspólne, których działanie i powtarzalność były dla mnie mało interesujące.

[Super]

Dzięki za polecenie. Diuna jest na wishliście, prędzej czy później sprawdzę i mam nadzieję, że będę podzielać optymistyczną ocenę. Może wszystkie dobre deckbuildery mają w nazwie "Imperium"?

[anitroche]

W Imperium mocno bolały mnie te karty wspólne, których działanie i powtarzalność były dla mnie mało interesujące.

Imperium kocham miłością od pierwszego wejrzenia, ale przyznaję, że ten taki sam rynek w każdej partii też mnie irytował. I rzeczywiście kupuję różne karty z niego w zależności jaką frakcją gram i przeciwko jakiej frakcji gram, ale mimo tego karty się opatrzyły i jakoś tak przykro, że już nie zaskakują. Dlatego dokupiłam sobie pudełko Classics (do posiadanego Legends), żeby móc wymiennie karty rynku używać. Niestety po zakupie okazało się, że połowa kart i tak się powtarza się w obu pudełkach (mają inną grafikę, ale działanie to samo). Ale grę jak pisałam i tak wciąż kocham i czekam na niezależny dodatek, który ma wyjść w 2023r. - chcę więcej kart i frakcji!

[Mrukar]

Po około 20 rozgrywkach solo i prawie 50 godzinach z grą przyszedł czas na weryfikację poprzedniej opinii.

Ostatnie rozgrywki to już było dla mnie suche przekładanie kart i żetonów, bez jakichkolwiek emocji za to z poczuciem straconego czasu. Nie czułem, że panuję nad grą, ani nie miałem pewności czy wygrywam ja czy przeciwnik. Obsługa bota mimo wszystko za bardzo angażuje i odciąga uwagę od planowania swoich zagrań.
Kończę przygodę z Imperium, z myślą, że większy ciężar wg. BGG to niekoniecznie większy fun.
Gambit miał rację.

[Faziee]

Glory to Rome jest bardzo dobre, polecam sprawdzić, chociaż jednak wydaje się, że względem zaawansowania jest to gra lewel niżej, ale bardzo przyjemna. Natomiast popieram, Innowacji też szczerze nie znoszę.

Glory to Rome nie znam, Innowacji szczerze nie znoszę

[vader777]

Jestem po kolejnej rozgrywce Imperium Antyk i pokuszę się o podsumowanie (,,moje" )tej gry.

Plusy
+ Czuć jak na budowę silniczka klimat,(takie karty jak Cesarz Trajan czy Aleksander Wlk)
+ Spory wybór różnych stylów gry(cywilizacji)od ofensywnych dovdefensywnych.
+Ciekawa grafika
+ Proces mielenia i odblokowywania kart dobry,można pokusić się innowacyjny najsilniejszy pkt.tej gry.
+Sporo możliwości wyboru kart z marketu.

Minusy
-często mało decyzji z kart na ręce(np:kilka kart buntu)
- właściwie brak rozróżnienia kart,np: chwałę mają wszyscy
-dodatkowe zasady dla wybranych nacji,tej gry nie da się wyuczyć i zasiąść kolejny raz skupiając się na rozgrywce,trzeba przebrnąć znów przez instrukcję(dla porównania Terraformacja Marsa misja Ares,też budowa silniczka i mimo większej ilości rodzajów surowców,to 5 minut rzutem okiem na instrukcję i już można grać,a o dynamice nie wspomnę.
- słabo napisana instrukcja bez przykładów.
-czas gry to już chyba szybciej w Diunę Imperium zagramy,a fun z rozgrywki też dużo wyższy,plus także mielenie kart.

Podsumowując niestety po 4 rozgrywkach nic nie zaiskrzyło,gra jest przeciętna-takie 5/10 z braku laku bym zagrał,ale mam tonę lepszych tytułów i szkoda ponprostu mi czasu na tą grę.Ale jeśli ktoś dostał ją na prezent ,i dopiero zaczyna przygodę z planszówkami oraz ma dużo wolnego czasu,powinien być zadowolony.

Niestety Gambit miał rację

[flissak]

Hej, kupiłem ostatnio Imperium legendy i antyk i dostałem dodatkowo przyklejone karty do pudełek. Wie ktoś, czy to jest jakieś promo, czy poprawa błędów?

[Marcin Michalak]

Hej, kupiłem ostatnio Imperium legendy i antyk i dostałem dodatkowo przyklejone karty do pudełek. Wie ktoś, czy to jest jakieś promo, czy poprawa błędów?

Poprawione

[Faziee]

Jestem po kolejnej rozgrywce Imperium Antyk i pokuszę się o podsumowanie (,,moje" )tej gry.

Plusy
+ Czuć jak na budowę silniczka klimat,(takie karty jak Cesarz Trajan czy Aleksander Wlk)
+ Spory wybór różnych stylów gry(cywilizacji)od ofensywnych dovdefensywnych.
+Ciekawa grafika
+ Proces mielenia i odblokowywania kart dobry,można pokusić się innowacyjny najsilniejszy pkt.tej gry.
+Sporo możliwości wyboru kart z marketu.

Minusy
-często mało decyzji z kart na ręce(np:kilka kart buntu)
- właściwie brak rozróżnienia kart,np: chwałę mają wszyscy
-dodatkowe zasady dla wybranych nacji,tej gry nie da się wyuczyć i zasiąść kolejny raz skupiając się na rozgrywce,trzeba przebrnąć znów przez instrukcję(dla porównania Terraformacja Marsa misja Ares,też budowa silniczka i mimo większej ilości rodzajów surowców,to 5 minut rzutem okiem na instrukcję i już można grać,a o dynamice nie wspomnę.
- słabo napisana instrukcja bez przykładów.
-czas gry to już chyba szybciej w Diunę Imperium zagramy,a fun z rozgrywki też dużo wyższy,plus także mielenie kart.

Podsumowując niestety po 4 rozgrywkach nic nie zaiskrzyło,gra jest przeciętna-takie 5/10 z braku laku bym zagrał,ale mam tonę lepszych tytułów i szkoda ponprostu mi czasu na tą grę.Ale jeśli ktoś dostał ją na prezent ,i dopiero zaczyna przygodę z planszówkami oraz ma dużo wolnego czasu,powinien być zadowolony.

Niestety Gambit miał rację

No niestety trochę miał. Generalnie praktycznie z każdym jego minusem się zgadzam. Ja jednak mam skrzywienie cywilizacyjne i lubię takie gry o zdecydowanie zróżnicowanych cywilizacjach i mi się w to gra dobrze takie 7-/10. Jedna rzecz mnie tylko straszliwie irytuje to liczenie punktów na koniec - masakra.

[Mrukar]

Spoiler:

Jedna rzecz mnie tylko straszliwie irytuje to liczenie punktów na koniec - masakra.

Sprawdź aplikację do liczenia punktów, jest polska wersja: https://imperiumscorer.surge.sh/

Zacząłem z niej korzystać i gra u mnie odżyła. Dalej Gambit ma rację, ale jakby mniej

[nolify]

Zagrałem kilkanaście partii w Antyk i już wiem, że niebawem kupię Legendy. Dla mnie gra jest bardzo dobra. Gram 1 na 1 oraz solo. Zauważyłem, że większość zarzutów wobec tej gry, które krążą po internetach, absolutnie mnie nie dotyczy. Możliwe więc, że to po prostu kwestia gustu. Zanim przejdę do plusów to pozwolę sobie odnieść się do najpopularniejszych minusów. Od razu zaznaczę, że absolutnie rozumiem, że ta gra nie siada każdemu. Chociażby na tym forum widać, że opinie ekspertów są podzielone. Ja bardziej skłaniam się do opinii

Ogólnie grę oceniam jako rewelacyjną.

Bardzo pozytywnie oceniam Imperium, chętnie wracam do kolejnych partii.

Najczęściej wymieniane minusy.
Solo.
W mojej ocenie tryb solo bynajmniej nie jest katorgą. Jeden rzut kostką, przyłożenie od 3 do 6 kart do tabeli. Rozpatrzenie efektów. Po kilku rozgrywkach turę bota wykonuję w minutę lub dwie. W ciągu jednej rozgrywki jestem w stanie zapamiętać co dana nacja-bot robi w przypadku danego typu karty. Chociaż nie ma takiej potrzeby. Gra się płynnie.

Złożoność gry, dużo słów kluczowych, konieczność gry z instrukcją.
Po kilku partiach nie potrzebuję instrukcji. Nie rozumiem jak słowa kluczowe zaprezentowane w tej grze mogą sprawiać trudności. W praktyce używa się tylko części słów kluczowych, te najpopularniejsze są na prawdę oczywiste. W każdej grze są zasady do zapamiętania. Gramy z żoną jedną partię około 2 h, czyli w normie. Karty są zrozumiałe. Bardziej złożone nacje lepiej zostawić sobie na później i tyle.

Trudna obsługa gry. Rozumiem, że komuś może przeszkadzać zarządzanie elementami tej gry.

Punktacja jest trudna. Ten zarzut to trochę taki z serii problemów pierwszego świata Proszę, niech nikt się nie oburza, trochę żartuję. Na koniec gry trzeba policzyć punkty. Można w pamięci. Można wziąć kartkę i długopis. Koledzy na forum nawet podrzucają apkę do liczenia pointów, więc spoko na maxa. Ja nawet uważam, że złożoność punktacji to plus, ale wrócę do tego poniżej.

Generalnie uważam, że do Imperium potrzeba nieco cierpliwości. Po kilku partiach wszystko stało się dla mnie jasne, przejrzyste, zrozumiałe.

Mocne strony w mojej ocenie.
W Imperium trzeba główkować. Lubię gry, które nie wygrywają się same. Wszystko zależy głównie od Twoich decyzji, i od tego jaką strategię wybierzesz. Uważam, że losowość nie jest przesadzona, nie ma kluczowego wpływu na rozgrywkę i zwycięstwo. To jakie kombosy zrobisz, ile punktów wykręcisz, zależy od Ciebie, a nie od szczęścia. Dla przykładu podam Osadników od portalu (lubię Osadników), gdzie losowość czasem dawała się we znaki. Jak przez pierwsze dwie tury dostawałeś na rękę kupę, a rywalowi wpadały same perły, to choćbyś był LeBronem tej gierki to i tak ameno.

Grafika w tej grze jest cudowna.

Klimat. Bardzo lubię starożytność. Bawię się świetnie w tej grze. Jest immersja, wczuwam się w daną nację. Bardzo mi się podoba, że twórcy gry zadbali o to, żeby symulować charakterystykę danego narodu (albo przynajmniej nasze wyobrażenie o nim) poprzez zasady gry. Nacjami gra się różnie. Super, że w różnym tempie osiąga się fazę imperium. Talie początkowe, nacji, rozwoju są różne i różnią się również liczebnością. To ma duży wpływ na rozgrywkę oraz klimat. Karty przełomu też są różne. Przykładów fajnych, klimatycznych akcji jakie można zrobić w tej grze można podawać sporo. Jak ktoś lubi epokę, to doceni. Zdaję sobie sprawę, że jak kogoś nie kręci antyk to może nie czuć takiej frajdy.

Podoba mi się kilka możliwości zakończeń gry, a raczej fakt, że nie ma jakiegoś preferowanego, bo najlepszy. Nasze rozgrywki kończyły się na wszystkie sposoby. Koniec talii buntów, Król królów, wyczerpanie talii rozwoju, a nawet koniec talii głównej. Wszystko zależało od tego, jaką strategię obraliśmy w trakcie gry. Jest ciekawie.

Wolę gry kooperacyjne. Imperium jest na szczęście na tyle złożoną grą, że (przynajmniej ja) jestem bardziej skupiony na sobie niż na dokopywaniu rywalowi. Negatywnej interakcji nie ma wiele. Dla mnie to plus, dla kogoś to będzie oczywisty minus. Zmierzam do tego, że czy gram solo, czy w rywalunie to i tak super się bawię budując swoją nację.

No i punktacja.
Większość osób zwraca uwagę na trudności wynikające z konieczności liczenia. Z drugiej strony złożoność systemu punktacji wspomaga bardziej emocjonującą rozgrywkę.
W wielu grach, w których na przykład mamy tor punktów dookoła planszy, nie trudno jest w trakcie gry ogarniać czy się wygrywa czy przegrywa. W Imperium do ostatniej akcji szukasz największej ilości punktów, ponieważ masz prawo i podstawy sądzić do samego końca gry, że zwycięstwo jest w zasięgu. I to jest super. Ta niepewność wpływa na fun. Weźmy znowu Osadników (których lubię), gdzie na przykład zdarzają się rozgrywki, w których już w 3 rundzie wiesz, że przegrałeś/wygrałeś. Reszta gry to już tylko granie dla przyjemności, bo rywalizacji nie ma.

Reasumując, mogę szczerze polecić tę grę wszystkim, którzy lubią bawić się w budowanie cywilizacji.

[Leviathan]

Na Wojennik TV wjechała recenzja Imperium: Antyk