GRY-PLANSZOWE.pl

Czy macie mechaniki, które lubicie szczególnie mocno? Których poszukujecie, które z automatu zwracają waszą uwagę na nowy tytuł, które przesądzają o zakupie?

U mnie:
1. Użycie kart na kilka sposobów.
2. Przewidywanie poczynań przeciwnika (mind game, programowanie, tajne rozkazy).

Hmm łatwiej było z tymi nielubianymi
Ogólnie bardzo lubię karcianki i cenię w grach "kombogenność". Jeśli akcje w grze można złożyć w jakiegoś ładnego kombosa to już mi się mordka cieszy.
Lubię worker placement i wszelkiego rodzaju łańcuszki produkcyjne, które kończą się na pezetach
Ukryte cele też zawsze na plus!

1. Worker/dice placement - kocham odpalać konkretne pola akcji na planszy
2. Zagrywanie kart z ręki - tak po prostu, bez względu na to, czy mają jedną funkcję, czy wiele. Uwielbiam zagrywać karty (dla jednorazowego efektu, do zbudowania silniczka - whatever) .

1. worker placement - uwielbiam to kombinowanie i przeliczanie zasobow
2. engine building - jak sobie ladnie stworzysz silniczek i on zaczyna dzialac - miodzio!

Lewis i Clark to praktycznie gra ideal

Ja lubię draft na wszelkie sposoby:
- draft w kółeczko w stylu 7 Cudów, Greed czy Among the Stars
- otwarty draft ze stołu w stylu Suburbii czy Zamków Burgundii
- draft akcji (najczęściej osiągane poprzez worker placement)
- draft czegoś innego niż karty, kafelki czy akcje, jak choćby zasoby

Ja chyba najbardziej lubię karty wydarzeń wpływające istotnie na rozgrywkę. Nie wiem czy to pod mechanikę podejdzie, coś takiego jak w Chaosie.

1. Draft
2. Deck building
3. Worker placement

kwiatosz pisze:Ja chyba najbardziej lubię karty wydarzeń wpływające istotnie na rozgrywkę. Nie wiem czy to pod mechanikę podejdzie, coś takiego jak w Chaosie.

To się chyba nazywa Card driven...

Aj waj rzeczywiście trudniej wybrać ulubione mechaniki.

- draft kart zawsze na propsie, należy mu się tu miejsce.

- porządnie opracowany ruch na planszy - nie liniowy od startu do mety, nie losowy w swoim zasięgu i kierunku, nie o jedno pole co turę, nie na dowolne pole co turę, ale taki który stawia nas przed wyborami i obrazuje rzeczywiste relacje przestrzenne między obiektami, obrazuje rzeczywisty ruch i coś z tego wynika. Colt Express pokazuje, że ograniczenia potrafią zwiększyć głębię, a drugi poziom to absolutne szaleństwo, ciekawie podchodzi do tematu Android z jego wskaźnikami zasięgu i luźno rozrzuconymi po planszy polami bez łączących je tras, Fury of Dracula za pomocą swobodnego ruchu świetnie oddaje zasady gonitwy 4 na 1, Pandemic wpadł na świetny pomysł z rozprzestrzenianiem się chorób, absolutną rewelacją jest Wings of War (czy też Wings of Glory), całkiem dobrze robią to duże gry strategiczne w stylu Twilight Imperium (ale tutaj nie mogłoby być inaczej), Adventurers ładnie odświeża oldschoolowe rozumienie ruchu w planszówce... Niby powinienem lubić w takim razie dużo gier abstrakcyjnych w przestawianie elementów, ale nie - nie symulują one rzeczywistego ruchu i dlatego są mniej ciekawe z mojego punktu widzenia.

gafik pisze:

kwiatosz pisze:Ja chyba najbardziej lubię karty wydarzeń wpływające istotnie na rozgrywkę. Nie wiem czy to pod mechanikę podejdzie, coś takiego jak w Chaosie.

To się chyba nazywa Card driven...

W tym wypadku raczej nie, bo card driven kojarzę raczej z Zimną wojną, a tu nie gracze zagrywają te karty, tylko one się pojawiają. Coś jak odpowiednik bardzo zmiennego setupu, w rodzaju gier Vaccarino.

A mi chyba łatwiej wybrać ulubione mechaniki, bo naprawdę zwracam na nie uwagę, szukając nowej gry. W przypadku tych nielubianych zawsze jest szansa, że gra mimo wszystko mi się spodoba, więc żal tak z góry dyskwalifikować (chyba że imprezówka - taka od razu przepada).

Olśniło mnie, że między wielorakie użycie kart a programowanie zapomniałem wstawić:
2. system wydawania punktów akcji - dla wielu mechanika przedpotopowa, ale mi daje to samo, co karty używane na wiele sposobów - poczucie nieograniczonych możliwości.

kwiatosz pisze:Ja chyba najbardziej lubię karty wydarzeń wpływające istotnie na rozgrywkę. Nie wiem czy to pod mechanikę podejdzie, coś takiego jak w Chaosie.

Kart na wiele sposobów też nie ma na BGG jako osobnej mechaniki, choć dla mnie jest to stanowczo mechanika.

tomb pisze:A mi chyba łatwiej wybrać ulubione mechaniki, bo naprawdę zwracam na nie uwagę, szukając nowej gry. W przypadku tych nielubianych zawsze jest szansa, że gra mimo wszystko mi się spodoba, więc żal tak z góry dyskwalifikować (chyba że imprezówka - taka od razu przepada).

Olśniło mnie, że między wielorakie użycie kart a programowanie zapomniałem wstawić:
2. system wydawania punktów akcji - dla wielu mechanika przedpotopowa, ale mi daje to samo, co karty używane na wiele sposobów - poczucie nieograniczonych możliwości.

Sprawdź Asante jeśli jeszcze nie grałeś .

Dice Rolling ale pod warunkiem że wysokie wyniki nie muszą być koniecznie lepsze (jak to jest np. w Talisman, Top Kitchen, Dice Brewing) no i koniecznie musi być możliwość wpływu na wynik. Przykładowo Zamki Burgundii, Marco Polo, Bora Bora.

Lubię też walkę opartą o kości customowe - taką jak np. w Gears of War.

Zarządzanie kośćmi, worker placement

Wysłane z mojego GT-I9301I przy użyciu Tapatalka

Ja bardzo lubię worker placement, szczególnie jak jest jeszcze syndrom krótkiej kołderki i nad każdym ruchem trzeba się porządnie zastanowić.

1. Worker placement - moje ukochane gry są właśnie w tej mechanice i w tej mechanice mam też najwięcej tytułów na półce. Uwielbiam odpalać akcje na rozmaitych polach i emocjonować się tym, czy ktoś mi zajmie poletko, czy uda mi się zrealizować mój plan.

2. Card Driven/card games - uwielbiam gry, w których akcję są napędzane kartami. Kiedy wszystko, co robisz obraca się wokół kart. Jak do tego jest jeszcze budowanie silniczka - to już w ogóle jest wspaniale. Ta miłość trwa najdłużej, bo MTG zabrał mi blisko 20 lat... Aż odkryłem lepsze gry z kartami.

3. Tile placement - Budowanie i układanie kafelków zawsze daje mnóstwo satysfakcji. Jedna z moich ukochanych gier - Zamki Szalonego Króla Ludwika - doprowadziła ten mechanizm do perfekcji. A poza tym jest jeszcze znakomita Wyspa Skye, Kakao, Capital...

4. Draft - stare medżikowe przyzwyczajenia. Bardzo lubię tą mechanikę, o ile stanowi clue rozgrywki, a nie ułamek (jak. np. w Blood Rage). 7 Wonders i Łowcy Skarbów to przykład takiego fajnego, klarownego zastosowania tej mechaniki. Czasami udaje się jakaś hybryda i taką udaną hybrydą jest bez wątpienia Capital.

Karty, karty, kocham karty. Gambit w recenzji Roll for the Galaxy obsypał się kostkami, ja mógłbym dokładnie tak samo tylko z kartami. Tylko kto by to potem posprzątał?

A wśród tych kart uwielbiam deck/pool building, ale właśnie z akcentem na deck.
Nie wiem co takiego jest w tym powolnym budowaniu talii i próbie jej optymalizacji, że obok żadnego BDC nie umiem przejść obojętnie. Sporo mam w kolekcji, część ograna poszła dalej. Co ciekawe Dominiona nie mam. Miałem, pograłem, pokochałem mechanikę i sprzedałem.
Inne budowanie też może być (kosteczki z Automobiles), ale jednak karty w ręku lubię bardziej. Trzymać, zagrywać, tasować, oglądać.

1. Worker placement. Kładę gościa i gdy wykonuję swoją akcję w tym czasie kolejny gracz może kłaść swojego robotnika itd. Np. Rosyjskie Koleje, Shipyard
2. Tile (card) placement. Budowanie planszy. Miło widzieć nasze przedsiębiorstwo, królestwo, etc rośnie podczas gry a na końcu punktuje . Np. Keyflower/Key to City London, Wyspa Skye, 7 cudów: Pojedynek, First Class
3. Resource / Dice Management. Czyli jak wycisnąć najwięcej z ciężko zapracowanych przez nas zasobów. Wliczam w to też zarządzanie kośćmi. Np. Pola Arle, Kawerna/Agricola/ Le Havre, Shipyard, Troyes, gry Felda, Village.
4. Player communication & interactions. Siedzenie przez 3-4 godziny nad jedną planszą i nieodzywanie się do siebie może znużyć. Dlatego doceniam, że są dostępne gry gdzie występuje słowna interakcja. Czy są to negocjacje wojenne w Grze o Tron, blefowanie w Battlestar Galactica, Secret Hitler, Avalon czy zacięta walka dwóch zespołów graczy w Captain Sonar. Dobrze mieć takie gry jako odskocznię od euro.

Dice management - RollftG i troyes są idealnymi przykładami jak powinno to wyglądać
Deck building - seria Legendary - uwielbiam składać coraz to ciekawsze układy, a przewinięcie talii w jedną turę jest mym fetyszem

Widze worker placement i karty na prowadzeniu. Tez sie dolacze

Kostki,kostki i Budowanie talii ale na rozsądnym poziomie komplikacji

Zdecydowanie połączenie gry na planszy z zagrywaniem kart z ręki, jak w Terraformacji Marsa i Mage Knight.

Jakieś karcioszki, najlepiej używane na kilka sposobów i jestem kupiony.

To ja jeszcze od siebie dodam, bo widzę o dziwo, że nikt jeszcze o tej mechanice nie wspomniał, że w moim mniemaniu jedną z fajniejszych mechanik, która sama w sobie bądź co bądź wymusza interakcję, jest area control. Może nie każdy lubi tyle negatywnej interakcji i przepychanki na planszy, ale jak dla mnie przy odpowiednim gronie rozgrywki w takie GoT albo Szoguna są świetną strategiczno-taktyczną ucztą dla umysłu

O rany, jako eurogracz mógłbym wymienić cały szereg ulubionych mechanik, ale po przemyśleniu doszedłem do wniosku, że jedna podoba mi się zawsze i w każdej grze stanowi wartość dodaną, a mianowicie: asymetryczne moce. Terra Mystica, Marco Polo, Wojna narodów... Uwielbiam eurogry, w których zaczynam z nieco inną mocą niż pozostali gracze i muszę maksymalnie wykorzystać jej zalety (albo poradzić sobie z wadami). Ceną tej mechaniki często są oskarżenia o brak balansu, ale mnie to kompletnie nie przeszkadza - wystarczy zastosować jakiś rodzaj draftu zamiast losowania i zwykle załatwia to sprawę. Tego typu gry mają zwykle sporą regrywalność i chronią przed schematycznym myśleniem (inny zestaw zdolności przy stole zwykle = inna strategia).

U mnie z kolei ulubiona mechanika, to: card-driven game. A ponadto area control, szybcikiem po zapoznaniu się z LE:Alien - deck building, no i wspomniane wcześniej gry oparte na mechanice z silnie zarysowaną asymetrycznością.