2kristof2 pisze:1. W ile osób najfajniej się gra i czy partie w 3 osoby są tak samo ciekawe jak np w 5 lub 2 osoby?
Jestem purytaninem w tej sprawie i uważam, że do tej gry nie powinno się podchodzić w mniej niż 5 osób. Po pierwsze, przy mniejszej ilości osób zmniejsza się też dostępna ilość bogów w danej turze - innymi słowa, ogranicza to ilość dostępnych opcji. Do tego może uczynić grę bardziej nudną, gdy np. w danej turze "schowa się" Ares z Posejdonem. No i przy mniejszych planszach łatwiej może dojść do sytuacji, gdy gracz prowadzący się okopie i sprowadzi przeciwników do roli statystów - na 5 osób zawsze będzie miał to ryzyko, że ktoś z 4 pozostałych graczy zajdzie go od d*** strony i złamie jego imperium.
2kristof2 pisze:2. W grze można walczyć z innymi graczami, czy nie jest tak że jedna osoba może przez to być "zgnębiona" przez co nie może wygrać?
Jak w każdej grze konfrontacyjnej, gdy jeden z graczy za bardzo się wychyli, reszta może go zgangować i ...err... sprowadzić do swojego poziomu ;> Nie jest to jednak aż tak dotkliwe jak np. w Grze o Tron, gdzie faktycznie da się w jedną turę spaść z pierwszego na ostatnie miejsce - tutaj sporo zależy też od samego gracza, czy swoją potęgę budował na mocnych podstawach.
Z drugiej strony gra ma też mechaniki uniemożliwiające wyeliminowanie graczy i pozwalające skutecznie odbijać się od dna. Ostatnio kolega został zepchnięty na ostatnią wyspę, by po kilku turach (i odwiedzinach u właściwych bogów) rozpocząć blitzkrieg i o mały włos nie wygrać gry.
2kristof2 pisze:3. Czy w grze jest dużo taktyk i czy dużo zależy od szczęścia?
a) szczęście: jak w każdej grze, która nie jest szachami, szczęście będzie miało swój udział w rezultacie gry. I to chyba dobrze, bo zawsze będzie można winę za przegraną zwalić na jego brak
Ale nie jest ono tutaj decydującym faktorem. Powiedziałbym raczej, że koleje losu w tej grze wyznaczają pewne możliwości i opcje, a Cyklady są o tym, jak je dobrze wykorzystywać.
b) co prowadzi do drugiej części, pytania o taktyki. Powiem tak: nie wyobrażam sobie obecnie tej gry bez dodatku Hades. W wersji "vanilia" może się zdarzyć, że gracze od pewnego momentu obiorą już pewną drogę rozwoju i będą nią dreptać - czasem tylko niektóre potwory coś zmienią i urozmaicą grę. Wraz z dojściem Hadesa, herosów i łask pomniejszych bogów (wszystko z add-onu Hades), gra zyskuje tyle opcji taktycznych, że aż usta same się wykrzywiają w szelmowskim uśmiechu ;> Oczywiscie sporo zależy od współgraczy i ich... hmm... zmysłu taktycznego. Ale finały niektórych partyjek Cyklad+Hadesa, gdy każdy z graczy jest już o krok od wygranej, a do tego ma przynajmniej ze dwie otwarte drogi na jej osiągnięcie, gdy wiadomo, że w tej turze ktoś na pewno wygra, ale kto?, gdy wynik gry do ostatnich sekund wisi na włosku, należą do najprzyjemniejszych doświadczeń mojej planszówkowej "kariery"
Najważniejsze to mądrze licytować bogów i odpowiednio wykorzystywać istoty mitologiczne. Połączenie tych 2 elementów to klucz do zwycięstwa. Walka nie jest konieczna. Nie raz i nie dwa razy zdażyło się, że wygrała osoba, która nie tylko nie walczyła ani razu, ale nawet ani razu nie dostawiła wojska. Da się 
