Reminiscencje po partyjce w 4-osobowym składzie.
1. Wynik punktowy: 73-65-65-56 Wiadomo że pierwsza runda na czuja, ale że towarzystwo ograne w Pola Arle, Loyangi i inne Agricole, to szybko załapało się trybiki i zależności w grze. Jak ktoś ma ogranego Rosenberga, to szybko załapie zasady.
2. Wygrała osoba która poszła w maksimum dachu i jednocześnie robiła wysoko punktujące wózki. Pionki nie schodziły z rynku i cały czas punktowały. Wyszło na to, że wcale nie trzeba mocno rozwijać własnych pól, bo możliwych źródeł towaru jest na tyle dużo, że zawsze da się dobrać brakujące surowce. Warto hodować świnie, bo nie tylko tucznik gratis, ale jakby nie patrzeć dodatkowe źródło kasy, a i tak trzeba wypada rozwinąć gospodarstwo choćby o jedną kartę z prawej, bo zwiększa limit kart na ręce do 4 oraz albo kasy +1 albo dodatkową dostawę za 1 monetę (co się pod koniec okazuje kluczowe).
3. Gra się wszystkim spodobała, a tym samym "La Granja" ląduje na liście najbardziej niedocenianych (i trochę zapomnianych) tytułów obok takich pozycji jak: "Tobago", "Imhotep" czy "Bruxelles 1893". Niestety z uwagi na warunki regałowe zmuszony jestem do... jej sprzedaży, gdyż zebranie towarzystwa do zagrania w ten tytuł to okazja średnio raz do roku. To nie jest tytuł dla casuali, to świetna gra dla miłośników gier rosenbergopodobnych, a takich miłośników w mym otoczeniu jak na lekarstwo
Jeśli ktoś mi zaproponuje partyjkę "La Granji" to z przyjemnością zasiądę, ale nie będę kisił pudła by raz na rok wyjechać z tym tytułem na stół. Mam cichą nadzieję, że w końcu pojawi się możliwość pogrania w sieci.
4. Pomimo wielu stron instrukcja jest napisana przejrzyście, w zasadzie bez jakiś kluczowych dla rozgrywki wątpliwości. Chciałoby się aby wszystkie instrukcje były tak dobrze opracowane.
5. Czas na łyżkę dziegdziu:
5.1 Planszetka. Za wąska i za krótka. Brak wystarczającej przestrzeni na karty wtykane z różnych kierunków. Ta z lewej zahacza o górny lewy wózek i dolnego pomocnika, ta z prawej również. Wystarczyłoby zrobić planszetkę 1cm wyższą i 1cm szerszą, a wszystko by pasowało jak ulał. W rezultacie każda próba wtykania kolejnych kart to konieczność układania wszystkiego od nowa, bo się rozłaziło "w szwach". Całość mi momentami lekko zalatywała graniem w prototyp.
Do tego małe niedopracowanie konceptu kart (części poświęconej wózkom), bo jak wetknęło się kartę z lewej lub prawej strony planszetki, to wystawały ikony od wózka i to trochę zaburzało estetykę całego obszaru gracza. Jak już się wymyśla taki skomplikowany sposób organizacji planszetki, robi wycięcia na karty, to przydałoby się aby to wszystko razem dawało na końcu wizualny efekt "WOW!". W zamian mamy pewną upierdliwość manualną.
5.2 Co się działo w głowie autora (moża miał słabszy dzień) by wymyślić Kartę
"Hodowca Jeleni"? Wprowadza pojęcie stodoły, które nie występuje nigdzie więcej. Ani w instrukcji, ani na innych kartach! Co więcej nawet dyskusja w wątku sąsiednim odnośnie zasad nie pomogła, ino zaciemniła obraz. Ostatecznie żeśmy odrzucili tę kartę i graliśmy bez niej. Jak się wymyśla coś takiego, to w instrukcji wrzuca się przynajmniej ze 2 przykłady obrazujące działanie.
5.3 Błąd na karcie "Tragarz" JEST:
"Kiedy wybierasz pola dochodu od 2 do 6, możesz wziąć 2 różne dochody z danego pola." WINNO BYĆ:
"Kiedy wybierasz pola dochodu nr 2 lub 6, możesz wziąć 2 różne dochody z danego pola." Trafiły się również jakieś pojedyncze literówki na kartach, ale to nie przeszkadzało w zrozumieniu karty.
5.4 Generalnie szata graficzna jest ok, brak natłoku grafik, ikonografia czytelna, prostota i umiar w pozytywnym tego słowa znaczeniu, tylko ten plac centralny zwany rynkiem. Jakie to okropne, szaro-bure, bez pomysłu, wyraźnie zabrakło konceptu i postawiono na 200% użyteczności. To miejsce na planszy to duże pola do popisu dla grafika z inwencją (
"Panie Klemensie Franzo, to nie do pana było! Proszę wracać do ....tego co już pan tam robi!").
Podsumowując: Miłośnicy uprawy marchewki będą ukontentowani. Wrażenia zdecydowanie na plus.
) działające gospodarstwo. Jeśli jeszcze gra spełni test dwuosobówki to będę bardzo zadowolona. 
Choć jeśli Twoje Zamki Burgundii to stara edycja, to oprawa graficzna starej Granji raczej by Ci nie przeszkadzała. Nowa edycja oczywiście wygląda o wiele lepiej, a dodatkowe moduły brzmią zachęcająco, ale jeśli chcesz na nią zapolować to IMO podstawową kwestią, której warto byłoby się przyjrzeć, są nowe planszetki. Jeśli wkładanie pod nie kart nie będzie wychodzić sprawniej w nowej edycji, to szkoda płacić o tyle więcej za tę samą irytację odciągającą uwagę od dobrej gry 
