Wojna o Pierścień - Poznań domówka

[Komimasa]

Zło się przebudziło. Gandalf wiedział, że wolne ludy czeka niebawem bitwa, bitwa, która może przesądzić o losach całego Śródziemia. Wziął swego lojalnego przyjaciela Legolasa i pospiesznym krokiem udali się z Rivendel przez mordercze góry do Leśnego Królestwa, by nieść złą wieść i mobilizować armię, która miała stawić czoła wrogowi.
Dobrze poczynił. Oto Sauron wraz z Icengardem wypowiedzieli wojnę wolnym ludom. Brama Mordoru została otwarta, a zza niej wyruszyła niezliczona armia orków, której towarzyszyły Nazgule. Z południa zaczęli się mobilizować Heradrimowie, Gondor był w niebezpieczeństwie. Gandalf ujawniając zapisy z tajnej księgi przekonał krasnoludy, by wzięły udział w tej wojnie. Krasnoludy pamiętając, ile to zawdzięczają niepozornemu Hobbitowi o nazwisku Bagins czy samemu Gandalfowi, postanawiają tłumnie wesprzeć siły Śródziemna. Zbiera się armia w której wszelkie antagonizmy uprzedzenia, zostają zepchnięte na bok. Oto pierwszy raz w historii powstaje armia, w której skład wchodzą ludzie północy, krasnoludy oraz elfy pod wodzą szarego czarodzieja, a wszystko to w jednym celu, by przetrwać nadciągające mroczne czasy.
W Morii zwiadowcy Gandalfa zauważają niepokojący przyrost orków. Podobnie dzieje się w Gundabad oraz Dol Gundur. Z Dol Gundur wyrusza potężna armia, której cel jest jeden - zniszczyć Lorien.

Tymczasem na wschodzie sytuacja nie wygląda wesoło. Pod naporem potężnej armii Saurona pada bowiem najwspanialsza twierdza wolnych ludów, jaką widziało Śródziemie - Minas Tirith zostaje zdobyte. Zaraz potem Słonie przedzierają się przez Osgiliarth i uderzają na ufortyfikowaną obronę Gondorczyków w Pelargir i szykują natarcie na jedyną twierdzę Gondoru, która się ostała Dol Amroth. Światełko w tunelu i nadzieje wolnych ludów na to, że król jeszcze powróci.

Gandalf z sprzymierzoną armia trzech nacji podchodzi pod mury twierdzy Dol Gundur. Wierzy we Froda i resztę przyjaciół, których musiał zostawić by wesprzeć militarną siłę Śródziemna.
Gromadka hobbitów z Obieżyświatem, Gimli i Boromirem podejmuje się samobójczej misjii, choć z początku pokonują mordercze kilometry bez przykuwania oka Saurona. Niestety co dobre szybko się kończy. wyprawa okazuje się ciężka. Sauron nieustannie szuka pierścienia i nie spocznie póki ten do niego nie powróci. Frodo zostaje szybko namierzony, drużyna nie zostaje odkryta, ale osłabienie postępuje. U wrót Morii napada ich plugawy stwór. Frodo chcąc uciec nakłada na serdeczny palec pierścień przeznaczenia i tym samym postępuje jego zepsucie. Z każdym kolejnym dniem brzemię staje się coraz cięższe. Frodo słabnie. Drużynę odnajduje ukochana Aragorna, która darowuje mu pierścień ochronny, który leczy słabowitego Froda. Chłopak odzyskuje siły i tak udaje im się przejść niepostrzeżenie przez teren Białego Czarodzieja i docierają bezpiecznie do twierdzy Rohanu.
Alarmują o zaistniałej sytuacji, jadowity język jednak nie pozwala im się zbliżyć do króla, by ten odzyskał rozum. Drużyna jednak może zostać i wypocząć po znojach podróży, dzięki czemu zepsucie spada niemal do zera.

Gandalf odnosi zwycięstwo a Dol Gundur zostaje zdobyte. Sauron wie, że jeśli straci jeszcze Morię, gdzie nadciąga armia elfów, będzie skończony. Mobilizuje tam wojsko. Pojawia się horda ze wschodu, po czym armia Heradrimów połączywszy się z tą z południa rusza by odbić Dol Gundur. Zrzeszona armia ludów jednak stawia zaciekły opór napastnikowi, zmuszając go do wycofania się. Armia te jednak pozornie się wycofuje, gdyż z nieco uszczuplonymi siłami zdaje się nacierać na północne Dale.
Elfy stają u wrót Morii, jednak opór jaki tam spotykają jest ziszczeniem ich najstraszniejszych koszmarów. Broniącą się armię postanowił bowiem wesprzeć potwór z mrocznej otchłani, czyste zło, Balrog, który smagnięciem ognistym bicza wybija zastęp elfów. Rozpoczyna się ostrzał twierdzy, ale orkowie są zbyt liczni...

Ostatnia twierdza Gondoru pada, Lorien zostaje oblężone, a elfy nie liczących tych w Morii, niemal doszczętnie wybite. Pojawia się Saruman, który mobilizuje Isengard. Pojawiają się zastępy wrogich orków na Górze Gundabad i Angmarze, niebawem mrok zapada w tych krainach bowiem Sauron powołuje samego czarnoksiężnika z Angmaru. Na czele potężnej armii rusza na Rivendell.
Nawet jeśli w Morii został jeszcze odzdział elfów oblegający ich twierdzę nie jest w stanie dotrzeć na czas by ochronić swą ojczyznę. Rivendell pada.
Rohan dostrzega w oddali dym, nie wie jednak, że nie są to znaki dymne a już płonące twierdze, postawia przystąpić do wojny a jaszczurzy język zostaje wygnany. W samą porę bowiem armia Saurona postanawia opuścić Gondor i ruszyć na ufortyfikowane miasto w Edoras a i Isengard wyciąga swe łapy po Hellmowy Jar z łatwością rozprawiając się z oddziałami obronnymi na Brodach na Isenie. Północ się mobilizuje i za sprawą magicznej mocy pierścieni dociera do Góry Gundabad. Pomaga im w tym Gandalf Biały pomykający na swym śnieżnobiałym rumaku z samego Dol Gundur.

Rozpoczyna się ostatnia bitwa Śródziemna. Lecz oto ku przerażeniu wolnych ludów pojawia się tam sam Rzecznik Saurona. W tym czasie Sauron zadaje ostateczny cios wolnym ludom w Edoras. Mimo dobrze strzeżonego miasta, mury w końcu padają pod naporem machin oblężniczych przeciwnika, a rzesza orków rozpoczyna tam krwawą rzeźnię. W między czasie resztki Heradrimów i Esterlingów uderzają na Dale. Walka jest tak zacięta że obie strony nawzajem się wymordowują. Dale jednak zostaje obronione.Wolne Ludy są o włos od porażki ale udaje im się zabić Rzecznika Saurona i zdobywają drugą twierdzę zła.

Śródziemne zostaje doszczętnie spustoszone ale Sauron ostatecznie zostaje wygnany.
Remis ja pierniczę!xd

[djedi gamer]

Genialny opis. Ale chyba nie było remisu?

[Komimasa]

Tego przyznam nie wiem. W zasadach stoi napisane, kiedy rozpatruje się, czy któraś ze stron spełniła warunki zwycięstwa, a w tym momencie były zajęte dwie złe twierdze i jedna wolnych ludów, więc już tak uznaliśmy. Jak powinno być nie mam pojęcia.

[Leszy2]

Tego przyznam nie wiem. W zasadach stoi napisane, kiedy rozpatruje się, czy któraś ze stron spełniła warunki zwycięstwa, a w tym momencie były zajęte dwie złe twierdze i jedna wolnych ludów, więc już tak uznaliśmy. Jak powinno być nie mam pojęcia.

Nie bardzo rozumiem. Jeżeli pod koniec tury zajęty były dwie złe twierdze i jedna wolnych ludów, to znaczy było 4:2 Ale chyba tak nie było. Policzmy: Minas Tirith, Pelagir, Dol Amroth, Rivendell, Edoras - to 9 punktów. Wygląda na to, że było 4:9 czyli zwycięstwo Wolnych Ludów. Chyba, że pod koniec tury w punktach było 4:10, coś mi umknęło, wtedy to, rzeczywiście remis. Instrukcja mówi, że warunki zwycięstwa pierścienia rozpatruje się natychmiast, a wojskowego pod koniec tury.