Wasz pierwszy KS

[louiscyphre]

1 - Pandemonium, 2015. Spóźniłem się na Czarną Plagę i w reklamach pokazało się to.
2 - Outlive 2016, bo kumpel wziął Anachrony.
3 i... tak poleciało dalej.

[noowy]

Do tej pory uważałem KS za jedną z najgorszych rzeczy jaka przydarzyła się planszówkom, przez lata potępiałem i olewałem. W tym roku pierwszy raz się złamałem przy okazji Marvel United i to był strzał w 10. Na pewno wchodzę all-in w kolejnego KS MU z mutantami w 2021. Zainteresowała mnie też zapowiedź Animation Collection. Czyżby CMON kupił mnie swoimi rodzinnymi tytułami?

Kiedyś wcześniej wziąłem też Rolla i Namiestnika z wspieram.to, ale pierwszy dawno sprzedany, a drugi kurzy się gdzieś nigdy nierozfoliowany.

[Irr3versible]

Dark Souls z angielskiej stajni SFG
Gigantyczny sukces, gigantyczny problem z realizacją zamówienia.
Z perspektywy czasu idealna gra na pierwszy KS. Reklama skupiała się na mechanice walki z bossem, prawie całkowicie pomijając żmudny proces czyszczenia pokoi i zbierania dusz wymaganych w rozwoju. Przy okazji projekt był zbyt duży do zarządzania, dla relatywnie małej firmy. Masa błędów komunikacyjnych, problemy z autoryzacją grafik (gra na licencji), problemy finansowe (za dużo SG). Po wielu latach dostałem wszystko, co było dość dużym wyzwaniem dla SFG.
Idealna gra na start, pięknie wskazała wszystkie słabe strony KSa i ryzyka z nim związanego - a koniec końców, została jednak wydana więc nie straciłem ani złotówki. Kopię z dodatkami sprzedałem z lekkim zyskiem (co w sumie nie było celem, nigdy nie wsparłem niczego z myślą o odsprzedaży).

Od tego czasu wiele innych wsparć: w trakcie kampanii, jako late pladge gdy już wiem dużo więcej oraz zdarzyło się też odkupić wsparcie od innego użytkownika już po dostarczeniu gry. Ba, jedno było via 3Trolle. Nie zdecydowałem się podczas kampanii, ale dałem grze drugą szance po kilku miesiącach updatów i szczęśliwie 3Trolle miały nadal w ofercie (w lepszej cenie niż late pladge plus dostawa).
Łącznie ponad 20 wsparć, pomimo wielu wad KSa platforma ma też swoje zalety.

[Siersciu]

Mój pierwszy KS który wspierałem to Tainted Grail (pierwszy kupiony to Brass Lancashire, ale nie liczę tego, bo kupiłem go od kogoś - nie było czasu oczekiwania i tych emocji przy każdym Update'cie

Potem już jakoś poleciało i tak kolejno wsparłem:
Pret-a-Porter
On Mars
Kanban EV
Company of Heroes

[wrojka]

Pierwszy raz jak spotkałem się z grą z KS to Blood Rage u znajomego ze studiów. Byłem (i nadal jestem) zachwycony jakością wykonania (mini,kart jak i całego theme/oprawy). Do tego czasu planszówki były dla mnie 'czerstwe' (nie pozdrawiam dzieciństwa z Monopoly). Potem sporo się przyglądałem KS zbiórkom, ale cały czas stawiałem na kupno lokalnie/online gotowych planszówek

Sytuacja uległa zmianie tego roku i dwie pierwsze gry jakie wsparłem to
For Science!
Sons of Faeriell

Bardzo spodobała mi się idea, że gracze mają prawo powiedzieć 'to mi się podoba, kupiłbym jeśli by powstało'.
Zanim powstał KS, gracze dostawali to, co twórcy SĄDZILI, że gracze chcą. Wystarczy spojrzeć na Top 100 BGG. Wiele z tych gier to właśnie KS.

[kdsz]

Bardzo spodobała mi się idea, że gracze mają prawo powiedzieć 'to mi się podoba, kupiłbym jeśli by powstało'.

KS ze swoim kampaniami za milion milionów pokazał przy okazji, że gracze planszówkowi są ludźmi dość infantylnymi. Wielu nie wyrosło z plastikowych żołnierzyków.

[rattkin]

Zanim powstał KS, gracze dostawali to, co twórcy SĄDZILI, że gracze chcą.

A teraz gracze dostają to, co gracze SĄDZĄ, że chcą, więc sytuacja jest dramatycznie gorsza.

[feniks_ciapek]

Bardzo spodobała mi się idea, że gracze mają prawo powiedzieć 'to mi się podoba, kupiłbym jeśli by powstało'.

KS ze swoim kampaniami za milion milionów pokazał przy okazji, że gracze planszówkowi są ludźmi dość infantylnymi. Wielu nie wyrosło z plastikowych żołnierzyków.

To już pokazał wcześniej Hero Quest oraz Warhammer Fantasy Battle, nie trzeba było KSa.

Ale w ogóle nie rozumiem tego sentymentu. Przecież gry służą do rozrywki. Jedni bawią się tak, inni inaczej. Zarzucanie tutaj innym infantylności to jakaś pomyłka.

[kdsz]

Przecież gry służą do rozrywki. Jedni bawią się tak, inni inaczej. Zarzucanie tutaj innym infantylności to jakaś pomyłka.

Rozrywka może być infantylna. Ale nie musi. Filmy o pierdzeniu też mają swoich amatorów. Czemu nie można na ten temat dyskutować?

[sliff]

Pret-a-porter świadomie przepłaciłem w podziękowaniu za euro z nieszablonowym tematem a nie tylko mista, zamki i rolnictwo, ale jak zobaczyłem karty od Lyssenne to mi się smutno zrobiło.

I jakoś tak poza grami figurkowymi KS niewiele ma dla mnie do zaoferowania a doliczenie kosztów przesyłki gra najczęściej wypada poza moje widełki cenowe.

[Goldberg]

Znaczy "twoje euro" jest lepsze od "mojego ameri" tak (tak bardzo w skrócie)?
W sumie mogłeś poprzestać na szachach i warcabach....plansza, pionki i już jesteś w klubie "tych lepszych", tak?
Troche dziwne myślenie w dopie powszechnie promowanej wszem i wobec "tulurancji i poprawności"

[kdsz]

Znaczy "twoje euro" jest lepsze od "mojego ameri" tak (tak bardzo w skrócie)?

Dobre ameri nie jest prymitywne. Pisałem o zabawkach z KS, które z grami mają niewiele wspólnego.

[Goldberg]

Pisałem o zabawkach z KS, które z grami mają niewiele wspólnego.

https://youtu.be/aTsmK6zOkeU myślę że to co mówi Moryc jest tutaj idealne.... Po prostu sam bym lepiej tego nie powiedział.

[feniks_ciapek]

Dobre ameri nie jest prymitywne. Pisałem o zabawkach z KS, które z grami mają niewiele wspólnego.

To teraz napisz konkretnie, żebyśmy wiedzieli, co uważasz za zabawki nie mające wiele wspólnego z grami.

[Gizmoo]

Ja chciałem tylko nieśmiało powiedzieć, że dzięki Kickstarterowi mam najładniejsze eurasy na półce - Gugong Deluxe, Empiers of the Void II, Tang Garden, Rise to Nobility, Everdell Colectors, cała seria Dwar7s, Godspeed, Endeavor, długo bym wymieniał...

Spoiler:

Niewątpliwym bonusem projektów z Kickstartera jest to, że wydawcy omijają szerokim łukiem Klemensa Franza.

[kdsz]

Pisałem o zabawkach z KS, które z grami mają niewiele wspólnego.

https://youtu.be/aTsmK6zOkeU myślę że to co mówi Moryc jest tutaj idealne.... Po prostu sam bym lepiej tego nie powiedział.

Dobry cytat. Wydawcy lubią to. Gdyby jeszcze tej cholernej księgi skryptów nie trzeba było robić studentami...

[Neoptolemos]

Ja zacząłem od wsparcia Magnatów na wspieram.to i nigdy nie żałowałem, gra jest w mojej kolekcji do dzisiaj i czeka na dodatek. Pamiętam jak się gęsto tłumaczyli, że gra zaliczyła AŻ 3 MIESIĄCE opóźnienia i w ramach rekompensaty dorzucali małą gierkę Clash Szczerze polubiłem wtedy Phalanxów, bo uczciwie stawiali sprawę.
Potem jeszcze parę razy wsparłem kampanie na wspieram.to i żadna nie zaliczyła wielkiej wpadki, ale faktycznie poziom gier był różny. W kolekcji został Odbudowa Warszawy, Dolina Kupców 2 i Plażing, wypadły Teomachia i Dominion oraz Curse of the Black Dice, które faktycznie okazało się być strasznym crapem. Nie chciałem za to wchodzić w żadną kampanię na zagramw.to - pierwsze tytuły mnie w ogóle nie kusiły, a potem jak usłyszałem o kolejnych aferach z GFP i Czachą, wyleczyłem się ostatecznie. Plażing wspierałem chyba później, ale to już było po zapoznaniu się z prototypem i z pełnym przekonaniem.

W międzyczasie wziąłem udział również w 2 kampaniach na KS: za pierwszym razem wsparłem powszechnie chwalone Mare Nostrum i kampania zostawiła we mnie mieszane uczucia, bo zaliczyła duże opóźnienie, a niektóre decyzje w kwestii wydania do dziś mi zgrzytają (miały być drewniane meeple) - ale grę mam i czaaaasem nawet wyciągam. Drugi raz się natomiast złamałem przy Jagged Alliance ze względu na sentyment do serii, ale na szczęście mimo opóźnienia gra mnie nie zawiodła.

[Blaze]

Pierwszy i chyba ostatni... Project Elite, jeszcze od Artipii. Jedyne, czego żałuję, to że nie wziąłem dodatku - Adrenaline - od razu, bo "i tak ewentualnie później dokupię..."

Btw - jakby ktoś miał na zbyciu nie za tony złota, to chętnie przygarnę.

[anitroche]

Moja pierwsza wspieraczka to było "Glory: The Game of Knights" na wspieram.to i to gra, której ciągle nie dostałam. Potem wsparałam jeszcze kilak rzeczy na wspieram. to i na KS i sporo z tego już dostałam, a Glory ciągle nie . Co więcej, Glory pewnie będę chciała sprzedać jeszcze przed rozpakowaniem . No cóż taki urok wspieraczek.

[ShapooBah]

Mój pierwszy wspieraczkowy projekt to był Labirynth the path of destiny na wspieram.to.

Sam do końca nie wiem czemu akurat tę grę wsparłem, czy grałem w nią na jakimś pionku? Czy oczarowały mnie (fałszywie) filmiki w sieci? Faktem jest, że zagrałem w tę grę 3 razy. Plexi standy wykorzystałem w wielu RPGach, a jakiś czas temu przy czyszczeniu półek przekazałem całe pudło koledze, początkującemu MG, który teraz też wykorzystuje plexi standy do swoich gier.

p.s. Nawet wtedy nie myślałem, żeby reklamować niedodrukowane karty, o procesie reklamacyjnym i formularzu do ich dosłania. Więc moja wersja gry jest wybrakowana. Sądziłem, że taki błąd sami doślą, bez upominania. Po czym uznałem, że widocznie tak ma być i sam sobie je odpowiednio poprawiłem.

[kdsz]

Ja chciałem tylko nieśmiało powiedzieć, że dzięki Kickstarterowi mam najładniejsze eurasy na półce - Gugong Deluxe, Empiers of the Void II, Tang Garden, Rise to Nobility, Everdell Colectors, cała seria Dwar7s, Godspeed, Endeavor, długo bym wymieniał...

Spoiler:

Niewątpliwym bonusem projektów z Kickstartera jest to, że wydawcy omijają szerokim łukiem Klemensa Franza.

‌Krzywa Gaussa, normalna rzecz. Większość gier to takie OK tytuły, ale trafiają się zarówno gry bardzo słabe, jak i znakomite. Ja zresztą w swoim wpisie nie atakowałem KS. Dyskusję rozpoczął kolega z info, że dzięki wspieraniu wiadomo wreszcie jakie gry powinny powstawać. Każdy kto interesuje się planszówkami dłużej niż 5-6 lat wie, że w zakresie jakości rozgrywki gry specjalnej rewolucji nie przeszły. Cała energia wydawców idzie w okładkę, figurki i gadżety. Bo tego oczekują gracze. Gra nie musi być sprytna czy oryginalna. Tak naprawdę nie musi nawet działać. Byle ładnie wyglądała w materiałach promocyjnych.

[Gizmoo]

Gra nie musi być sprytna czy oryginalna. Tak naprawdę nie musi nawet działać. Byle ładnie wyglądała w materiałach promocyjnych.

Jasne, że takich projektów jest większość. Gros osób łapie się "na urodę". Psychologia człowieka tak niestety działa, że oceniamy z miejsca, że to, co ładne - musi być DOBRE. Czyż pięknym ludziom nie przypisujemy z miejsca pozytywnych wartości? Patrząc choćby na kino - adwersarz zawsze musi być "brzydalem", a na głównego bohatera musi być przyjemnie patrzeć. Ludziom łatwiej coś sprzedać jak jest ŁADNE.

Dlatego też (podkreślę - niektóre) firmy angażują główne moce przerobowe w wygląd planszówki. Łatwiej zainwestować w piękne opakowanie niż w piękną treść. Jesteśmy mamieni pięknym obrazem, ale czasami wychodzi jak na poniższym obrazku - niby piękne, ale jednak g...o.

Spoiler:

Sęk w tym, że dzięki KS-owi powstało sporo wspaniałych gier, trudnych projektów, które w warunkach normalnej dystrybucji albo nie miałby by szans powstać, albo ich powstanie wiązałyby się z dużym ryzykiem. Wychodzi choćby wiele wznowień i edycji deluxe, których tylko niektórzy gracze potrzebują do szczęścia. Ze o dodatkach do wielu gier nie wspomnę. (żeby daleko nie szukać to przykład choćby Grand Austria Hotel).

Dlatego ani KS nie jest takim diabłem wcielonym, jak co poniektórzy by go widzieli, ani nie jest chodzącym ideałem. Inteligentny i wyrobiony gracz oddzieli ziarno od plew, sztukę od cepeliady, Niemena od Martyniuka, a plastik od żywicy i będzie miał radochę ze wspierania fajnych projektów, których wcale nie jest znowu tak mało. Powiem nawet, że ostatnio na KS wychodzi więcej interesujących mnie gier, niż w regularnej dystrybucji.

[roadrunner]

kdsz - Polak z poczuciem humoru. A to ciekawe Kilku rozmówców, nie tylko w tym wątku, mogłoby pójść za przykładem - tak bez nikogo konkretnego na myśli dodam, rozglądając się pobieżnie po okolicy.

Nie widzę tu różnicy w obu podejściach do KS-a. Widzę zaś w dystansie do tematu
KS jest imo p o _ r ó w n o hubem dla

Spoiler:

miłośników białej broni, fanów cięcia, kochanków krojenia, pasjonatów.. ran.. kłutych

fajnych pomysłów, indie projektów (coraz rzadziej, bo korpo ftw, ale wciąż), fabryką dodatków i - pozdro, krzywo Gaussa! - całkiem fajnych gier. Jednocześnie jest ucieszną przystanią dla tych, co to niekoniecznie kochankę w każdym porcie, ale figurkę w co drugiej szafie lubią sobie mieć. Nic w tym złego. Do ciekawego zjawiska dochodzi zaś przy rozmowach jak ta.

Powtórzę, nic złego w byciu fanem pudełek z czekoladkami figurkami.
Są "marynarze", co mają pełną świadomość tego, co im do szczęścia trzeba. Żyją w zgodzie ze sobą i otoczeniem. Nierzadko mają nawet aprobatę najbliższych do tego, co robią po zmroku (grają w tawernie w KS-y z figsami, na przykład). Inni tak nawigują okrętem swych złudzeń, że wykazują dalece eksponowane przekonanie, że do portu nie zawijają wcale po cukierki, a zwiedzać i poznawać świat. Zupełnym przypadkiem każdorazowo kierując swe kroki do precyzyjnie dobranych tawern. Efektem takich manewrów widoczne wszędzie, gdzie pada zbitka "KS", próby zwodzenia siebie i innych, że figurki w planszówce potrzebne tymże jak pudełko. Co najmniej.

Jak komuś potrzebne w co drugiej posiadanej grze figurki, bo lubi figurki, to spoko. Tylko niech doda otwartym tekstem, że tak, bo lubi figurki. Tylko tyle i aż tyle. Bo figurki czynią ludzi szczęśliwymi jak Twitter Donalda Trumpa, KS bez figurek jak kąpiel bez wody, a wuef bez piłki. To jest sensowne i przy okazji wiarygodne.
Ale jak ktoś puszcza retoryczne bańki mydlane, że nie, nie, to wcale nie chodzi o figurki, ale kaesówki cool, super, cudo, bo co prawda kosztują miliony monet i produkty końcowe różnią się od renderów jak Fiat 8V spod ręki Vignale od Łady, ale tu chodzi o [zieeew, cokolwiek], no to sorry. Wiarygodności w tym nie widzę, widzę bajkopisarstwo. Niektórzy lubią bajki, ja - zależy, jakie. Takie to, przyznam szczerze, nieszczególnie.

A czy KS-ówki i planszówki globalnie wymagają tylu figsów, to już osobny wątek. Na bieżąco weryfikuje rynek, konsumenci indywidualnie, portfele wydawców i również ci, którzy co prawda korzystają mniej (mam pomalowanego Godfathera, bo chciałem mieć pomalowanego Godfathera, a minisy ze Scythe'a robią dla mnie 50% przyjemności obcowania z tą grą) albo wcale, ale może od czasu do czasu chcą o tym z uprzejmością wykluczającą święte oburzenie porozmawiać. Porozmawiać, a jakże, z typowym dla tej części świata luzem, humorem i dystansem.
Takoż do ogólnego porządku rzeczy, co swych zajawek.